X

เนื้อเรื่อง

.
                    ขอโทษนะครับ หากคิดจะมาอ่านเรื่องเอ็กซ์ในนี้ เพราะว่า  X ที่เห็นเป็นเครื่องหมาย “กากบาท “ เครื่องหมายที่แทนความรู้สึกของผมตอนนี้ ความรู้สึกผิด ครับนั่นคือสิ่งที่ผมจะเขียนให้ฟังและให้อ่านกันดังนี้ ช่วยอ่านกันต่อไปนะครับ

                    ความผิดแรกของผมซึ่งเป็นสิ่งก่อกำเนิดเรื่องราวทั้งหมด นั่นคือ ผิดที่รักเธอ ผมเห็นเธอเพียบแรกเห็นหลายคนอาจจะเรียกมันว่า puppy love แต่สำหรับผมแล้วมันไม่ใช่แค่รักและผ่านๆไปแต่มันคือความรัก รักหมดหัวใจที่ไม่เคยให้ใครมาก่อน อาจจะเพราะเธอเป็นคนแรกที่ผมสะดุดกับคำว่ารัก

                    “สวัสดีครับ” คำนี้หลุดปากจากผมยากมากยิ่งกับคนไม่รู้จักด้วยแล้ว มันคือความตื่นเต้นหวาดเสียวและเวลาที่หยุดนิ่งเพื่อรอคำตอบของเธอออกมา

                    “สวัสดีค่ะ” แล้วเธอก็ยิ้มให้ผม กับจังหวะที่รถเมล์กำลังเคลื่อนที่ออกเธอรีบก้าวเพื่อตามรถเมล์ให้ทันเพราะรถเมล์คันนั้นจอดเลยป้ายไปห่างพอสมควร

                    เธอวิ่งเร็วมาก ผมกว่าจะควบคุมสติวิ่งตามเธอออกไป รถคันนั้นก็เคลื่อนที่ออกจากป้ายไปเสียแล้ว

                    หลังจากวันนั้นผมก็เจอเธอที่ป้ายรถเมล์อีกแต่คราวนี้ความกล้าหาญชาญชัยของผมก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัวหลังจากที่ปรึกษาบรรดาเพื่อนฝูงซึ่งคอยให้กำลังใจ คนที่ป้ำๆเป๋อๆ ไม่รู้ทิศทางอย่างผม ในที่สุดผมก็ได้คุยกับเธอ และรู้ว่าเธอเป็นคนที่สนุกสนาน มิน่าผมถึงได้กล้าและกล้ามากขึ้นทุกที

                    เวลาเป็นสิ่งที่ดำเนินไปอย่างช้าในขณะที่ผมเริ่มรู้จักเธอ ผมคุยกับเธอแม้เวลาเพียงน้อยนิด ก็ทำให้เหมือนเวลานั้นมีเพียงสองคน

                    “เราเป็นแฟนกันนะ” คำนี้ผมพูดไปหลังจากที่รู้จักเธอได้ประมาณครึ่งปี แล้วคำตอบที่ไม่คาดหวังว่าจะได้รับก็คือ

                    “ตกลงก็ได้ เราก็ชอบนายอยู่แล้ว รอมาตั้งนานกว่าจะพูดคำนี้กับเรา” ผมก็พึ่งรู้ว่าเธอก็มีใจให้ผมเหมือนกัน รอแต่เพียงโอกาสที่ความกล้าจะสยบความกลัวของผมจะเผยออกมา

                    ตั้งแต่วันนั้นความสัมพันธ์ของเราสองคน ก็พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ เธอแนะนำตัวผมต่อบรรดาเพื่อนฝูงของเธอ และผมก็แนะนำเธอให้เพื่อนฝูงก็ของผมได้รู้จัก เราสองคนไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังกัน โลกทั้งโลกของผมและเธอ คือโลกกลมๆแคบๆ ไม่มีกำแพงมากั้น ไม่มีหน้าต่างมาขวาง แต่แล้วความผิดที่สองก็เกิดขึ้นมาจนได้

                    ผิดที่ไว้ใจ ความผิดนี้เป็นความผิดที่เกิดจากความไม่ระวัง และเชื่อใจเธอ คิดว่าทุกอย่างที่เป็นความลับของเธอผมจะรู้ทุกอย่าง ผมให้อิสระกับเธอเต็มที่ ในการที่จะคบใครเป็นเพื่อน (ที่ไม่ใช่แฟน) แต่แล้วเธอก็ทำกับผมได้ เธอทำให้ผมเสียศูนย์เมื่อเพื่อนผมคนหนึ่งแอบไปเห็นเธอจับมือกับชายคนหนึ่ง ผมคิดต่างๆนานาสารพัด นั่นคือเพื่อนที่สนิทบ้าง ลูกพี่ลูกน้องบ้าง แต่ไม่เลย ผมสลัดความรู้สึกแบบนี้ออกไปไม่ได้ ผมตัดสินใจแล้วว่า อย่างไรเสียวันนี้ก็ต้องถามเธอออกมา ให้รู้กันไป ผมจะได้นอนหลับสบาย เมื่อคำตอบเป็นสิ่งที่ตัวเองใฝ่หา หรือคำตอบนั้นจะทำให้ผมเสียใจ จนนอนไม่หลับไปทั้งคืน

                    “ใครเหรอ ที่เดินจูงมือกันเมื่อวาน เพื่อนสนิทเหรอ ลูกพี่ลูกน้องเหรอ “ ผมซัดคำถามบุคคลที่พอจะเป็นไปได้เพื่อมีคำตอบให้เธอเลือกตอบ และคิดว่าคำตอบของเธอจะอยู่ในคำถามที่ผมตั้งให้

                    “เธอเห็นแล้วเหรอ” เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ แบบไม่คิดว่าผมจะเห็น

                    “ก็ไม่ได้เห็นเองหรอก มีคนมาบอกน่ะ”

                    “ใครบอกเธอเหรอ” เธอเริ่มแกล้งที่จะเฉไฉ เริ่มที่จะตอบไม่ตรงคำตอบ

                    “เราอยากรู้ก่อนว่าคนนั้นน่ะใคร” ผมคาดคั้นเพื่อจบการสนทนาและคำตอบที่ได้รับอย่างเร็วที่สุด ด้วยความกระหายคำตอบอย่างถึงที่สุด

                    “เราเสียใจนะ”

                    “แค่นี้เหรอ เป็นคำตอบที่เธอจะบอกเรา เรารู้แล้วล่ะ ไม่ต้องพูดอะไรอีก” หลังจากพูดความผิดที่สาม แต่ไม่ใช่ความผิดของผม ก็หลุดจากปากของเธอ

                    “เรา ผิดไปแล้ว ขอโทษนะ”

                    กับคำนี้ผมแทบช็อคและรู้ฐานะของตัวเองในทันที

                    “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ขอบคุณนะกับความรู้สึกดีๆที่มอบให้เราเสมอ” ผมพูดออกไปแบบไม่ถนอมน้ำใจของเธอ อาจจะเป็นเพราะว่าผมไม่ได้เตรียมใจมาสำหรับคำตอบแบบนี้มาก่อน

                    “งั้นเราไปล่ะนะ” แล้วเธอก็ร้องไห้และหันหลังกลับไป จังหวะเดียวที่ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งแอบดูมาตลอดออกมา แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ

                    ผมในขณะนั้นเห็นแล้วรู้สึกเจ็บใจ นี่มันหยามกันชัดๆ ยังไม่ทันไรเลย ก็มาทำภาพบาดตาบาดใจให้ผมเห็น ผมแทบจะวิ่งเข้าไปชก แต่ความรู้สึก ผิดชอบชั่วดี ก็ยังมีอยู่ในสามัญสำนึกของผม ทำให้ผมไม่พลั้งมือทำอะไรลงไปที่จะส่งผลถึงอนาคตของผมโดยตรง

                    และทุกวันนี้ แม้เธอจะจากผมไปแบบไม่หวนกลับมาเหลียวแลผมเลย  ผมก็ไม่เคยที่จะมองคนใหม่อีกเลย อาจจะเพราะความผิดสุดท้ายที่ฝังรากลึกในใจ นั่นคือ ความผิดที่ว่า ผิดที่ไม่ลืมเธอ ความผิดนี้ก็ยังหลอกหลอนผมอยู่แม้ในขณะที่เขียนเรื่องนี้ และผมมีอะไรจะสารภาพ ความจริงชื่อเรื่องไม่ได้หมายถึงกากบาทหรือความผิดหรอก แต่ชื่อเรื่องเป็นชื่อของเธอ เธอชื่อ “เอ็กซ์ “ ชื่อที่แสดงความผิดสุดท้ายได้อย่างชัดเจน